اکبر عبدی: علی حاتمی گفت که سیمرغ می‌گیری

«پسر شیرین سینمای ایران»، تعبیری است که زنده یاد «علی حاتمی» برای «اکبرعبدی» به کار برده است و بی شک یکی از طنازان سینمای ایران هم است. بازیگری که در فیلم سینمایی «مادر» به اوجی دست یافت تا نشان دهد چه قابلیت‌های کشف نشده‌ای دارد.

رکورددار بازی در نقش زن را می‌توان به اکبرعبدی داد ولی این بازیگر هر بار چنان زیبا و  متفاوت این نقش‌ها را بازی می‌کند که حتی داوران جشنواره فیلم فجر، این تفاوت را می‌بینند و سیمرغ را برای اکبر عبدی به پرواز در آوردند.

این روزها شبکه آی‌فیلم سریال «سال‌های مشروطه» را پخش می‌کند که اکبر عبدی در نقش مظفرالدین شاه قاجار، ایفای نقش کرده است.همین بهانه‌ای شد تا به سراغ این هنرمند برویم و با وی گفت‌وگو کنیم که خواندن آن خالی از لطف نیست:

اکبر عبدی، روزگاری با فیلم «مادر» دیده شد که شاید تا امروز می‌توان نقش «غلامرضا» را در آن فیلم، به عنوان یکی از بهترین نقش‌هایش نام برد. بازیگری که روزگاری در آن نقش بازی کرد، چه شد که به سمت و سوی فیلم‌های طنز رفت؟

ببینید، خبرنگار دیگری این سوال را از من پرسیده بود و می‌خواهم این‌جا جواب مشخص‌تری بدهم. به نظر من، ژانر کمدی، ژانر جدی‌ای است و در واقع می‌توان گفت، کمدی جدی ترین ژانر است.

شما اگر در کمدی زندگی نکنید و نقش خودتان را به خوبی و با جدیت بازی نکنید، کسی آن نقش را باور نمی‌کند و اگر کسی جدی نقش کمدی را بازی نکند شما خنده‌تان نمی‌گیرد و آنقدر بازیگر طنز نقش خود را به خوبی و به طنز بازی می‌کند که بیننده می‌تواند به آن نقش بخند.

مثلا یکی از دوستانم ، سی سال است می‌خواهد برای من لطفیه‌ای را تعریف کند اما آن‌قدر خودش می‌خندد که نمی‌تواند آن لطیفه را  بگوید و هنوز مدت‌هاست، به من نگفته است. می‌خواهم بگویم که کسی وقتی جدی نباشد، نمی‌تواند حتی یک جوک ساده را تعریف کند.

وقتی بازیگر جدی باشد، کمدی کمدی می‌شود و ما متاسفانه در سینمای ایران کمدی را جدی نمی‌گیریم و فکر می‌کنیم فیلمی که جدی باشد و مردم را بگریاند، هنری است، ولی کار کمدی سخت‌تر است و همیشه در هر فرهنگی و در هر جای دنیا هنرپیشه‌های کمدی به اندازه انگشتان دست هستند و کمتر از سایر هنرپیشه‌ها هستند، زیرا کمدی بازی کردن، خیلی سخت است و هر کسی نمی‌تواند به خوبی آن را ایفا کند.

به نظر من، هنر پیشه درام یا جدی را می‌شود راحت‌تر از هنرمندان طنز پیدا کرد. مثلا استاد «عباس کیارستمی» در لوکیشن شمال در یکی از روستاها هنرپیشه‌ای پیدا می‌کند که به درد نقش درام می‌خورد و آن هنرپیشه خیلی هم خوب بازی می‌کند.

آقای عبدی، در کنار این‌که شما نقش‌های طنز در کارکترهای مختلف بازی می‌کنید، نقش زن را هم قبول می‌کنید و اتفاقا در یکی از این نقش‌ها و در فیلم  سینمایی «خوابم میاد» شما سیمرغ جشنواره فیلم فجر را می‌گیرید. خاطرم هست در آن دوره از جشنواره داوران نمی‌دانستند به عنوان بازیگر مکمل مرد به شما سیمرغ بدهند، یا بازیگر مکمل زن! چطور بازی در نقش یک زن را قبول می‌کنید؟

وقتی در نقش‌هایی که به من پیشنهاد می‌شود به یک منطقی نرسم، آن نقش را قبول نمی‌کنم. بعد از فیلم سینمایی «آدم برفی» بود که پیشنهادات زیادی به من شد که نقش زن را بازی کنم اما من تا به امروز چهار بار این کار را انجام دادم. وقتی فیلم سینمایی «آدم برفی» به من پیشنهاد شد، آقای «عبدالله اسکندری» گفتند که من طرح این قصه را انجام دادم واز ابتدا این نقش را برای تو در نظرگرفتم و وقتی دیدم قصه، قصه جذابی است، من آن را پذیرفتم.  

برای فیلم سینمایی «خواب‌زده‌ها» هم من یک شرطی داشتم و داستانش از این قرار است که، رضا عطاران یک  روز آمد، خانه ما و گفت می‌خاهم در فیلم من بازی کنی و گفتم چه نقشی باید بازی کنم؟ گفت نقش مادر من را!....خب من اولش تعجب کردم و فهمیدم قراره مامان رضاعطاران بشوم و گفتم شوهرم کیست؟ گفت ناصر گیتی‌جاه.

من با رضا عطاران شرط گذاشتم. گفتم میام گریم می‌شوم، وقتی مردم و خودم و شما پذیرفتیم که واقعا مادرت شدم قبول می‌کنم که این نقش را بازی کنم،  اما اگر مابین مامان و بابا بودم من این نقش رو بازی نمی‌کنم و تو هم دیگر از من نخواه که بازی کنم.

رضا عطاران قبول کرد و گفت اگر قابل قبول شد برای خودم و شما و مردم آن وقت قراداد می‌بندیم.دفتر آقای امکانیان رفتیم گریم شدیم اومدم بیرون تاکسی گرفتم و در طول مسیر کسی من را نشناخت.با همون گریم که چهار ساعت طول می‌کشید رفتیم به منزل و باز هم در آن ساختمان کسی من را نشناخت و من «خوابم میاد» را بازی کردم.

علاووه بر همه این‌ها، نقش زن برای خود من هم هیجان انگیز است و این را قبول کنید که این موقعیت برای هر کس پیش نمی‌آید.

بعد از آن «فریدون جیرانی» پیشنهاد می‌کند به من که نقش زن را بازی کنم. خواب‌زده‌ها دو تا پیرزن را بازی کردم. که خواستم باز هم خودم را امتحان کنم و برای خود من منطقی بود. ولی بعد از آن سعی کردم نقش زن کمتر بازی کنم، زیرا وقتی می‌بینید بازیگری در یک نقشی فقط خوب درخشیده است، همه از آن دست نقش‌ها پیشنهاد می‌دهند و حتی تماشاچی انتظار ندارد آن بازیگر را در نقش دیگری ببیند. در واقع نمی‌خواستم به تکرار بیفتم.

اول مصاحبه به فیلم ماندگار «مادر» و نقش «غلامرضا» اشاره کردم. به نظر خیلی از منتقدین، این نقش یکی از بهترین نقش‌های شماست و شما بهترین گزینه برای این نقش بودید. کمی از فیلم «مادر» برای ما بگویید.

اول باید بگویم که این محبت شما و بقیه است که اینگونه از من تعریف می‌کنند، من کار آنچنانی و عجیب و غریب نکردم و این لطفی وهنری که خداوند در درون من گذاشته است را استفاده کردم و در واقع تلاش خاصی نکردم.

درباره فیلم «مادر» هم باید بگویم که، دوبلور من در این فیلم و در فیلم سینمایی «دزد عروسک‌ها» ،منوچهر اسماعیلی است که دست ایشان را می‌بوسم، که ایشان در کار دوبله انقدر استاد است که دقیق مثل خودم حرف زده است و  من وقتی این فیلم‌ها را نگاه می‌کنم فکر می کنم خودم صحبت  کرده‌ام. این فیلم یک دیالوگ خیلی ماندگار داره که غلامرضا می‌گوید: تلخه.....مادر مرد... از بس که جان ندارد....

استاد منوچهر اسماعیلی، بسیار هنرمند است و شاید ندانید که در فیلم مادر جای چهار نفر صحبت کرده است .جای من ، به جای استاد هاشم پور که آرزوی سلامتی برای ایشان دارم و آقای محمود بصیری و محمد علی کشاورز که عرض ادب می‌کنم و برای همه عزیزان و آرزوی سلامتی دارم.

این را هم بگویم که مرحوم علی حاتمی در سر صحنه فیلم سینمایی «مادر»، به من گفت که سیمرغ را می‌گیری.

شما اکثر نقش‌هایی که می‌خواستید بازی کنید را بازی کردید، عرصه بازیگری برای شما تکراری نشده؟

می‌شود گفت هیچ هنرپیشه‌ای، هیچ وقت تا آخر عمر نخواهد توانست انتهای بازیگری را بازی کند و بازیگری و هرهنری دیگری هیچ وقت ته ندارد. بازیگر و هنرمند هیچ وقت از کار خود خسته نمی‌شود.

شما به تازگی به سمت تئاتر رفتید و بیشتر در صحنه تئاتر دیده می‌شوید تا روی پرده سینماها.

من با تئاتر یک جورایی دارم بدنمم و فیزیکم را سرویس می‌کنم، تا به تلویزیون و سینما بیایم. به  نظر من تئاتر برای بازیگر مثل آمادگی جسمانی برای ورزشکار است. این را هم بگویم، یکی دو تا طرح دارم به تهیه کنندگی و کارگردانی خودم و خودم هم می‌خواهم بازی کنم و کلیاتش درام اجتماعی است.

*مصاحبه‌کننده: هانیه خاوری برای وب‎سایت آی‌فیلم (دی ۱۳۹۶)